Hein and Wil website: Zuid Eiland

Hein and Wil website

Onze reis naar Nieuw Zeeland en de Cook Eilanden 2006

Zuid Eiland van Nieuw Zeeland

Van Picton reden we via Havelock naar Nelson en verder naar Kaiteriterinet buiten het Abel Tasman National Park.
Kaiteriteri ligt aan een prachtige baai met een gouden zand strand afkomstig van de lokale graniet.

Maar het goot toen we hier aankwamen. De arme "whaka"- (kano's met "outriggers") peddelaars moesten het stellen met de constante regen.

Ondanks de regen wilden we toch zien hoe het er hier uitzag in de zon dus besloten we hier een paar dagen te blijven.

Het prachtige gouden strand.

Na Kaiteriteri reden we door het Motueka dal: met hop- en fruit (kiwi e.a) kwekerijen.
Via Murchison kwamen we in de Buller Gorge en kwamen we uiteindelijk in Westport weer aan deTasman Zee.
Net ten Z. van Westport bevindt zich het Cape Foulwind voetpad.

In de Buller Gorge bevinden zich vele aanwijzigingen van grote aardbevingen in dit gebied: getuigen van de enorme krachten die hier samenspannen, ontstaan door de wrijving van de Pacific Plate tegen de Australian Plate, en die de Nieuw Zeeland Alpen omhoog stuwden.

Dit voetpad kronkelt zich langs de kliffen naar een zeehonden kolonie waar net vele jongen geboren waren.
Aan het begin van het pad kwam een "Weka" ons even een bezoek brengen.

Deze "pancakes" zijn Oligocene kalklagen die van elkaar gescheiden zijn door een styloliet (for more info email Hein).
Verder zijn er karst en "blowhole" verschijnselen.

Door te klikken op een van de fotos opent zich een nieuw venster met een vergroting.

Voor het laatst bijgewerkt January 22, 2007

Nog verder Z. bleven we een paar dagen in Hokitika ("Hoki"): een klein plaatsje met vele fijn artiesten en koffie en gebak zaakjes.
Wil genoot darvan.

Maar verder Z. gaande begon het weer slechter te worden. We hadden geluk om de Franz Josef Gletsjer nog in droog weer te zien. Maar toen we hier een 2e dag wilden blijven, openden zich de hemelsluizen en zagen we verder niet veel meer meer dan het groene gras langs de kant van de weg.

Maar we kwamen door de bergen heen door de Poorten van Haast (met duidelijke microtectonische activiteit) en arriveerden in Queenstown aan het Lake Wakatipu.
Hier bleven we een paar dagen om de omgeving te verkennen te voet (Ben Lomond Trail) en per auto naar het einde van het meer (Glenorchy: an orgie van Lupienen).
Toen na een laatste lattee en een NZ saucijsen broodje weer verder.

Iedereen (met in begrip van dochter Lienke) raadde ons aan om Milford Sound te bezoeken, en speciaal wanneer het regent (wat meestal het geval is): dus op naar Milford Sound!
Alles wat we zagen was REGEN. Het boottochtje werd afgekort vanwege de 70 knopen wind dat de kombuis van de boot op de vloer zag belanden..

Arrowtown aan de Arrow Rivier is een oud goedzoekers plaatsje waar Chinese goudzoekers in de 1860's probeerden zich hier een bestaan te maken.

Nadat dat natte uitje reden we naar het meest zuidelijke punt in Curio Bay met een mooi strand EN een Jurassisch fossiel bos aan de voet van de klif EN een Geel-Ogige Pinguin kolonie.

Na deze opwinding begonnen we ons weer langzaam naar het noorden te begeven langs de O kust van het Zuid Eiland.
Via de Moeraki stenen bereikten we Oamaru: met exotische architectuur: het claims een van de best bewaard gebleven Victorian steden te zijn met vele kalkstenen gebouwen uit dat tijdperk.
En we hadden geluk, de Santa Claus optocht was die dag dus bleven we wat langer.
Maar het meest interessante was ons bezoek aan de Blaauwe Pinguin Kolonie waar net voordat het donker wordt groepen van zo'n 40 vogels aan wal komen om hun kuiken te voeren. Omdat het bijna geheel donker was hebben we hiervan geen fotos, alleen herinneringen.

Van Oamaru reden we landinwaarts de Waitaki Valley op.
In Duntroon bezochten we een klein maar fijn geologisch museum met goede fossielen van walvissen e.d. die hier gevonden zijn.
In Omarama kochten we een nog een paar meer Merino wol truien, en bewonderden de fantastische lupienen langs de weg naar Mt.Cook/Aoraki Nat. Park.
Hier regende we weer eens uit en gingen dus maar verder naar Lake Tekapo, waar het Kerkje van de Goede Herder over het prachtige landschap van meer en bergen waakt temidden van prachtige lupienen velden

Met nog maar een paar dagen te gaan voor onze vlucht van Christchurch naar Rarotonga bezochten we de in elkaar gestorte caldera van het Banks Schiereiland , ten O van Christchurch.
Akaroa, een vriendelijk dorpje aan de baai, die in de caldera ontstond toen die vol liep na de ineenstorting, was onze laatste verblijf in NZ .
Akaroa was eens bijna Frans. De Engelsen waren de Fransen net een paar dagen voor. Allereerst waren het Franse boeren die hier voor als eerste Europeanen aan wal kwamen. Er is nog steeds een Franse invloed.